Verder af in die pad stap Mulalo verby ’n paar wollerige bruin boude wat aan ’n erdvark behoort, en wat by ’n groot miershoop uitsteek. 

“Help ons,” roep honderde klein stemmetjies, “hier’s ’n erdvark en hy breek ons miershoop!” 

“Haai,” sê Mulalo, en tik die erdvark op sy rug, “kan jy asseblief hierdie miere uitlos, jy verwoes hulle huis.” 

“Nou goed dan,” sê die erdvark, wat uit die miershoop kom en koers kies bosveld toe. 

“Dankie,” sê al die miere vir Mulalo, “ons sal dit nooit vergeet nie.” 

Mulalo stap verder en gou kom hy by ’n rivier. 

“Help,” sê ’n stem van die rivierwal af. Toe Mulalo kyk, sien hy ’n vis wat op die sand lê. “Sit my asseblief terug in die water,” sê die vis, “’n nare ou reus het my hier gelos, en ek kan nie op droë grond asemhaal nie.” 

Mulalo sit die vis terug in die water. PLOEPS! 

 “Dankie,” sê die vis, en wikkel sy vinne, “ek sal dit nooit vergeet nie.” 

Mulalo stap aan met die pad wat langs die rivier loop. Hy het nog nie baie ver geloop nie, toe hoor hy: BOEM! BAM! KRAAK! ’n Reus kom deur die bosveld gestrompel! Toe sien Mulalo hoe hy in die middel van die pad gaan sit – KADOEF! Die reus is so groot dat Mulalo weet hy sal nooit by hom kan verbykom nie. 

“Hallo,” sê Mulalo, “kan jy asseblief opstaan?” 

“Het jy geld?” vra die reus. 

 “Nee,” sê Mulalo. 

“Wel, ek gaan nie opstaan totdat jy vir my iets gee nie,” sê die reus. “Ek reken jy kan probeer om my te laat lag. As jy vir my ’n goeie grap vertel, sal ek jou laat verbykom.” 

Mulalo vertel toe vir die reus ’n grap. Dit gaan oor ’n apie en ’n kameelperd, maar dis nie baie snaaks nie, en daarom lag die reus nie. 

“Jy sal iets anders moet doen,” sê die reus. “Laat ek dink. Sien jy daardie kremetartboom daar anderkant?” Mulalo knik. “Gaan haal vir my ’n peul van die boonste takke van daardie kremetartboom,” sê die reus, “en dan sal ek besluit of ek jou sal laat verbykom.” 

Mulalo probeer die boom klim, maar die stam is baie glibberig en hy kry nie vastrapplek nie. Skielik vlieg iets verby sy kop. 

“Ons kan help,” sê die drie klein vinkies van vroeër. Vinkies is baie goed daarmee om dinge te maak. Hulle versamel dus gras en riete en maak ’n lang tou. Hulle maak die tou bo in die hoë boom vas. 

“Dankie,” sê Mulalo, en hy klim met die tou op en gaan pluk ’n kremetartpeul van die boonste takke af. 

“Dis nie regverdig nie,” sê die reus toe hy die peul vat. “Jy’t gekierang.” 

 “My vriende het my gehelp,” sê Mulalo. “Dis nie kierang nie. Kan ek asseblief nou verbykom?” 

 “Wel, nee,” sê die reus. “Dit was veels te maklik. Ek sê jou wat. Sien jy daardie graskol daar oorkant?” Mulalo knik. Die reus haal ’n sak boontjies uit en skud dit oral oor die gras uit. “As jy al die boontjies optel voordat ek tot by twintig tel, sal ek jou laat verbykom,” sê die reus laggend. “Kom ons sien hoe jou vriende jou nou help.” 

Mulalo gaan na die graskol toe en begin die reus se boontjies optel. 

“Ons sal help,” klink honderde stemmetjies uit die gras op. Mulalo kyk af en sien duisende miere. 

“Dankie,” sê hy met ’n glimlag. Met die miere se hulp, tel Mulalo al die boontjies op voordat die reus eens tot by twaalf getel het! Hy gee die boontjies vir die reus. 

 “Waarom het die vinkies en die miere jou gehelp?” vra die reus en lyk baie verward. 

 “Omdat hulle my vriende is, en dis wat vriende doen – hulle help mekaar,” sê Mulalo. 

“Goed dan, een laaste toets,” sê die reus. Hy tel ’n rooi klip op en gooi dit in die diepste deel van die rivier. “Gaan haal dit,” sê hy laggend. 

Mulalo kyk af in die rivier. Daar is ’n silwer flits en die vis steek sy kop bo die water uit. In sy mond is die rooi klip. 

“Dankie,” sê Mulalo. Hy gee vir die reus die rooi klip. 

Die reus begin huil. “Ek wens die diere wil my help soos hulle jou help,” sê die reus. “Ek is gemeen en niemand wil ooit doen wat ek vra nie. Dalk moet ek probeer om meer soos jy te wees.” 

Mulalo gee hom ’n drukkie en die reus stap weg in die bosveld in. Van daardie dag af was die reus nie meer gemeen nie, en al kon hy nie soos Mulalo met diere praat nie, het hy goeie vriende met almal van hulle geword en hy het hulle gehelp wanneer dit ook al nodig was.